Syrische protestzanger in Nederland
Gharib moest in 1993 zijn land ontvluchten, omdat hij zich in zijn liedjes fel uitsprak tegen het Syrische regime. Ook in Nederland gaat hij door met zijn strijd.
Eerste arrestatie op 16-jarige leeftijd
Op zijn 16e werd hij voor het eerst gearresteerd, nadat hij – nietsvermoedend – een protestlied ten gehore had gebracht op school. Zijn arrestatie maakte hem niet bang, integendeel. Hij besloot eigen kritische liedjes te gaan schrijven over het regime van Hafiz al-Assad, de vader van de huidige president. Maar nadat hij op zijn 22e voor de derde keer was opgepakt en 1,5 jaar vastzat – waarbij hij dagelijks werd gemarteld – besloot hij dat het genoeg was. Na zijn vrijlating ontvluchtte hij zijn geboorteland.
Gevlucht naar Nederland
Op zijn 23e kwam Gharib aan in Nederland. Toentertijd kreeg hij alle hulp die hij nodig had. Dat warme onthaal krijgen veel vluchtelingen tegenwoordig niet meer. “Het westerse systeem is de mens enorm egoïstisch aan het maken. Er is minder aandacht voor de problemen van een ander.” Daarom blijft Gharib strijdbaar. Met zijn band Gharib vraagt hij aandacht voor de oorlog in Syrië en pleit hij voor een humaner Westers vluchtelingenbeleid. Daarnaast werkt hij als professioneel hulpverlener voor vluchtelingen in Nederland.
Jaar lang gevolgd
Fotograaf Raymond Dekker en schrijver Wilke Wittebrood hebben Gharib een jaar lang gevolgd. Dat deden ze, schrijven ze zelf, omdat ze zo niet alleen Gharib, maar ook de Syrische gemeenschap in Nederland beter kennen. En dat doen ze juist nu, omdat ze de indruk hebben dat de polarisatie in Nederland toeneemt, het maatschappelijk debat verhardt en er minder contact is tussen de verschillende bevolkingsgroepen. Voor hen is Gharib, mede dankzij zijn muziek, een belangrijke verbindende schakel tussen de twee werelden.
Bron: 3voor12 Utrecht
