Hoe getraumatiseerde kinderen ervaringen laten zien door hun tekeningen
In conflict- en vluchtsituaties maken kinderen ontzettende heftige dingen mee. Tekenen is een manier voor kinderen om zich open te kunnen stellen en te kunnen vertellen over hun ervaringen.
Kinderen maken in conflict- en vluchtsituaties ontzettend heftige dingen mee. Denk bijvoorbeeld aan het geweld waarmee kindsoldaten worden geconfronteerd, de voortdurende onzekerheid van het leven in vluchtelingenkampen of aan de kinderen die bij de Amerikaans-Mexicaanse grens werden gescheiden van hun ouders. Door deze ervaringen en de bijkomende stress raken veel kinderen getraumatiseerd.
Het IRC, partner van Stichting Vluchteling, werkt al jaren met tienduizenden kinderen in door oorlog verscheurde landen overal ter wereld. Door kinderen te laten tekenen over hun ervaringen, stellen ze zichzelf meer open. Daarnaast is het een begin om kinderen te helpen hun trauma’s te verwerken. Maar de tekeningen laten ook zien hoe drastisch deze ervaringen het wereldbeeld van kinderen heeft gevormd. Hieronder zijn een paar van die indrukwekkende tekeningen te zien.
Deze tekening is gemaakt door een voormaling kindsoldaat uit Oeganda in 2002. The Lord’s Resistance Army ontvoerde meer dan 30.000 jongens en meisjes die moesten dienen in het leger als kindsoldaten gedurende de 20-jarige oorlog met de Oegandese regering.
Een kleurrijke tekening van een kind uit Sierra Leone, gemaakt rond 2001 aan het einde van de bloederige burgeroorlog. Voormalig kindsoldaten werden door IRC geholpen in speciale ‘care centers’. Hier maakten zij tekeningen van hun ervaringen.
Deze tekening is gemaakt door een 16-jarig meisje uit Syrië. Zij is samen met haar drie broers naar Jordanië gevlucht nadat haar ouders en zus waren omgekomen bij een bombardement. Over deze tekening zegt ze: “Een paar dagen geleden zei mijn broer dat hij droomt over het bombardement. Toen heb ik besloten om hem te tekenen, terwijl hij slaapt en droomt over het bombardement. Ik liet hem de tekening zien en toen moest hij lachen. Hij zei dat dit niet zijn droom was, zijn droom was enger.”
De tekening aan de rechterkant, getiteld ‘Daddy don’t go to war’, is gemaakt aan het einde van de Cambodjaanse Genocide in 1979.
Bron: Stichting Vluchteling
