PLINT poëzie: Vreemde taal
In de gedichtenbundel ‘nieuwe buren’ van PLINT schrijven verschillende dichters over vluchten, een nieuw thuis zoeken en het gemis van alles dat bekend voor je was.
Vandaag delen wij het gedicht Vreemde taal van Mary Heylema. De gedichtenbundel is tot stand gekomen in samenwerking met het Centraal Orgaan opvang asielzoekers.
Vreemde taal
Er vallen woorden uit de monden om me heen
ik vang ze op en schaaf me aan de ruwe klank
ze duwen, dringen zich naar mijn verbaasde oren
de taal klinkt grijs, vol wind die langs mijn wangen strijkt.
Een hand gebaart, wijst naar een stoel
voorzichtig ga ik zitten, neem te drinken
de ander lacht, herhaalt zijn onbekende vraag
ik staar verlegen voor me uit, knik en schud maar wat.
Er vallen woorden uit de monden om me heen, ik vang ze op en schaaf me aan de ruwe klank
Op een dag zal ik het snappen, neem ik mijn intrek
in deze taal om me een weg te banen door mijn denken
maar tot die tijd blijf ik dromen in mijn eigen woorden
zodat ik ’s nachts weer even thuis ben in mezelf.
Auteur: Mary Heylema
