Kijk terug: The Refugee Millennial: Hoe gaat het met onze solidariteit?
Op 1 september ging programmamaker Sahar Shirzad in het Humanity House in gesprek met Isjed Ljaz Hussain, Jean-Aimé Musangamfura en Shana Atangana Bekono over solidariteit.
Alle zwarte personen kunnen gezien worden als ‘personen van kleur’, maar niet alle personen van kleur zijn zwart. Racisme en discriminatie wordt verschillend ervaren bij gratie van je huidskleur en vindt ook onderling tussen personen van kleur plaats. Wanneer spreek je je eigen gemeenschap aan wanneer zij zich schuldig maken aan racisme en discriminatie?
Hoe zit het met blinde vlekken in jouw eigen omgeving? En wat als je wordt gezien als een minderheid binnen alle minderheden? Op 1 september hadden we een eerlijk gesprek over solidariteit.
Jean-Aimé Musangamfura heeft een juridische achtergrond. Hij is als achtjarige vluchteling alleen naar Nederland gekomen en heeft het gehele jeugdzorgsysteem doorlopen. Jean-Aimé zet zich in voor een jeugdzorgsysteem dat het belang van het kind vooropstelt en waarin alle kinderen, wel of niet geboren in Nederland, gelijke rechten hebben.
Shana Atangana Bekono is docent Europese bestuurskunde en internationale betrekkingen aan de Haagse Hogeschool. Shana is de dochter van een Kameroense vader en een Nederlandse moeder. In haar jeugd werd zij continu geconfronteerd met de vraag of ze tot een gemeenschap behoorde en zo ja, tot welke dan? Shana geeft haar eigen betekenis aan wat het betekent om een zwarte biculturele vrouw te zijn en gaat in op de vraag: ‘Ben ik wel zwart genoeg?’
Isjed Ijaz Hussain is een Pakistaanse-Nederlander, moslima en heeft een transgender identiteit. Isjed is een uitgesproken queer activist die zich namens Stichting Prisma Groep (winnaar van Local Diversity Award Winq) inzet voor de biculturele LHBTQI+-gemeenschap. Isjed vertelt haar persoonlijke verhaal en gaat in op de vraag: ‘Hoe bied je biculturele/islamitische LHBTQI+ een veilige plek tussen de uitdagingen en blinde vlekken in bevolkingsgroepen?
