Deze film is uitverkocht

Met levenslust, humor en onverwachte situaties schildert de documentaire Hamada een ongewoon portret van een groep jonge vrienden in een vluchtelingenkamp in het midden van de Sahara-woestijn. De Sahrawi, een vergeten groep mensen, wonen hier al veertig jaar. De op één na grootste militaire muur ter wereld scheidt ze van hun thuisland. 

De Sahrawi zijn een vergeten volk. Sinds Marokko in 1975 de Westelijke Sahara annexeerde en de Sahrawi uit hun oorspronkelijke leefgebied verdreef, voeren zij een strijd om onafhankelijkheid die nauwelijks internationale aandacht trekt. Rond de Algerijnse grens, midden in de rotsachtige woestijn, bevinden zich grote vluchtelingenkampen, afgescheiden van de omgeving door mijnenvelden en een duizenden kilometers lange Marokkaanse verdedigingswal.

Al tientallen jaren gaat het leven zijn gang in deze nederzettingen. Het is een saai en hard bestaan, maar daar laten de vrienden Sidahmed, Zaara en Taher zich niet door ontmoedigen. Met een onderkoeld gevoel voor humor laat regisseur Eloy Domínguez Serén zien hoe de twintigers hun dromen najagen. Sidahmed wil naar Spanje en de blijmoedige Zaara, die zich door niemand iets laat vertellen, heeft haar zinnen gezet op het kopen van een auto. Dat ze daarvoor eerst een baantje moet vinden en leren autorijden, is wel een hindernis.

Met weldadig camerawerk toont Hamada de verveling, maar ook de prettige, zachte kanten van deze afgescheiden wereld. Een kleurrijk, vitaal portret van gestagneerde levens.

Goed om te weten

Regisseur: Eloy Domínguez Serén
Duur film: 88 minuten
Ondertiteling: Engels ondertiteld

De openluchtfilm kan pas starten zodra de zon onder is; dit is rond half 10. Bij regen verhuist de film naar onze (overdekte) Genèvezaal. Drankjes en snacks zijn verkrijgbaar op ons terras tijdens de film.

Reviews

Variety: ”This film is depicting a group of young people coming to terms with a bleak future of unemployment by using humor as a tool and nursing long-held dreams of escape.”

Hollywood reporter: ”The film combines patient, sensitive ethnographic observations with a streak of wry and off-beat humor, and the result is the kind of ostensibly “small” production which lingers in the mind long after noisier affairs have faded into oblivion.”