De documentaire Kabul, City in the Wind geeft je een unieke kijk in het leven in Kabul. De film volgt afwisselend de chauffeur Abas en de twee broertjes Afshin en Benjamin. Je volgt ze in hun dagelijkse leven, maar ze richten zich ook rechtstreeks tot de camera en vertellen over hun zorgen en dromen. Zo toont de documentaire niet alleen hoe het is om in Kabul te leven, maar toont het ook de emotionele weerslag van de oorlog op de mensen die daar wonen.
Onverschrokken en altijd op zoek naar passagiers stuurt Abas zijn gammele bus door de chaos van het regelmatig door aanslagen getroffen Kabul. Verderop in dezelfde grauwe en in een permanente stofwolk gehulde stad worden de jonge tiener Afshin en zijn kleine broertje Benjamin door hun vader, een ex-militair, meegenomen naar een gedenkplaats met portretten van bomslachtoffers. Als zijn vader om veiligheidsredenen naar Iran vertrekt, is Afshin plotseling het hoofd van de familie.
In zijn eerste lange documentaire volgt filmmaker Aboozar Amini afwisselend de buschauffeur en de twee broertjes. Thuis met zijn kinderen heeft Abas plezier, maar verder is geluk schaars. Zijn bus raakt defect en schuldeisers zeuren aan zijn hoofd. Om zijn narigheid te vergeten zingt hij een lied en rookt hij hasj. Afshin en Benjamin doen hun best hun vader niet teleur te stellen en nemen hun taken in en om het huis bijzonder serieus. Tussen deze impressies van het leven in Kabul laat Amini zijn hoofdpersonen rechtstreeks in de camera vertellen over hun zorgen en dromen.
Goed om te weten
Regisseur: Aboozar Amini
Duur film: 88 minuten
Ondertiteling: Engels ondertiteld
De openluchtfilm kan pas starten zodra de zon onder is; dit is rond half 10. Bij regen verhuist de film naar onze (overdekte) Genèvezaal. Drankjes en snacks zijn verkrijgbaar op ons terras voorafgaand aan de film.
Review
Trouw****: ”Amini staat in zijn film stil bij de aanslagen, zeker, maar meer nog dan over de dood gaat zijn film over de enorme levenskracht van zijn hoofdpersonen. Continu zijn ze in beweging, continu zoeken ze naar oplossingen. Soms vertellen ze in prachtige, verstilde close-ups over hun dromen die bijna altijd nachtmerries zijn.”