Homaira Nakhat Dastgirzada
De Afghaanse dichter Homaira Nakhat Dastgirzada is begin september overleden. Ze woonde al meer dan 20 jaar in Nederland, maar was vooral bekend in de Perzischtalige landen.
‘Âzâdi’, wat staat voor Vrijheid, was een van de gedichten van dr. Homaira Nakhat Dastgirzada die sinds 1999 in Nederland woonde en hier op 4 september overleed. Begin dit jaar vertaalde haar dochter Hariwa dit gedicht in het Nederlands. ‘En dat vertalen was best moeilijk. Haar gedichten zijn heel lyrisch, met veel beeldspraak. Het vereist echt kennis van de filosofie om ze te doorgronden’, zegt ze.
Haar dochter Hariwa Negisa Adil was een van de eerste sprekers bij The Refugee Millennial. Speciaal voor The Refugee Millennial ‘Onze vrijheid is kostbaar’ deelden Hariwa en haar moeder Homaira wat vrijheid voor hen betekent. In het Farsi deelde Hariwa’s moeder het gedicht ‘Âzâdi – Vrijheid’.
Mijn vrijheid is poëzie
'Als ik aan mijn moeder vraag wat vrijheid voor haar is, dan zal ze zeggen dat het poezie is. Omdat ze het overal met zich mee kan nemen en niemand de woorden van de dichters in kan perken. Voor mij is vrijheid waar mijn moeder is, waar haar bevrijdende knuffel mij kan omarmen en ik urenlang naar haar poezie kan luisteren'
Âzâdi - Vrijheid
Schrijf in de hoge golven
de acht krachtige letters van vrijheid
zodat de rotsen en stenen aangevallen worden door het leiderloze leger van vrijheid
Een leger zonder baret en schild
zoals mijn simpele volk
dat als een overstroming verdwaald raakt
vanaf het imposante platform van vrijheid
Een leger zonder trucjes en smoesjes
een leger zo licht als riet
in hun huis is water onvindbaar
en hun brood hangt aan een briesje van vrijheid
Kijk naar de hoge bergen,
met rood bloed van de stille soldaten
de vrouw die in het tarweveld stierf
raakte met haar voet de touw van vrijheid
Oh droevig volk
zit in de roodheid van rouw
jullie territorium is het einde van groei
en jullie land is onvruchtbaar voor vrijheid
Het is al een tijd dat de hemel slaapt
en dat het licht in de ogen van de sterren slaapt
Jouw handen gebonden aan machteloosheid
maar jouw geest blijft in vrijheid
Op de grote vlakte laat het meisje van de maan nachtelijke tranen
Zing liederen onder deze hemel,
tot de dans van de geur van vrijheid
Trotse leger met lege handen,
zoals de zon schoon en vrij,
jouw schemering is een glorie van overwinning,
jouw adem intiem met vrijheid
Oh symbool van de dageraad van geloof
blijf in het hart van de dagen, oh lucht van vrijheid
Galoppeer trots op de lijn van liefde, omarm het gevaar van liefde
steek je handen uit je mouwen,
de hele stad huilt
en het huis is angstig voor het verlies van vrijheid
Blijf als de ogen van de stad
in de zorgelijke blik van de vroege ochtend opengaan,
goed nieuws wordt gestrooid voor de voeten van je dag
door het prachtige tijdperk van vrijheid
Lees hier het stuk over Homaira Nakhat Dastgirzada uit de Volkskrant.
