Terugblik. Café Humanitair: uit nood geboren strategieën om te overleven

Wat voor strategieën gebruiken mensen om te overleven nadat ze zijn getroffen door conflict of rampen? En wat voor lessen kunnen we trekken uit het verleden, om mensen hiermee het beste te kunnen helpen? Op woensdag 14 juni kwamen NGOs en academici samen in Den Haag om te discussiëren over deze vragen tijdens het Café Humanitair. Tijdens deze editie van het Café werd het boek ‘People, Aid and Institutions in Socio-economic Recovery: Facing Fragilities’ gepresenteerd door de editors: Prof. Thea Hilhorst, Bart Weijs en Gemma van der Haar.

In haar presentatie verwees Prof. Thea Hilhorst naar de titel van het boek en vroeg ze zich af: wat betekent socio-economisch eigenlijk? Omdat het draait om sociale en economische situaties waarmee mensen dagelijks te maken hebben, is het iets dat deel uitmaakt van ons dagelijks leven. Prof. Hilhorst: ‘in fragiele systemen tellen het sociale, het politieke en het economische vaak niet op. Dat is wat we in dit boek beschrijven: echte situaties waar mensen mee te maken krijgen als ze proberen te herstellen van rampen en conflict’.

Nadat de vijf belangrijkste lessen van het boek werden gepresenteerd aan de hand van videoboodschappen, is het woord aan Dirk Salomons. Als Directeur van de ‘Humanitarian Policy Track’ van Columbia University is hij erg duidelijk over de waarde van de studie: ‘dit boek geeft veel real-life voorbeelden die gebruikt kunnen worden in ontwikkelingswerk’. Zijn boodschap wordt nog eens herhaald door het discussiepanel dat bestaat uit twee van de auteurs van het boek. Holly Ritchie en Patrick Milabyo benadrukken beiden dat hulporganisaties de hulpvraag van lokale mensen moeten begrijpen om het grotere plaatje van hulpverlening te kunnen zien.

Luister naar de hulpbehoefte van lokale mensen.

Na de presentaties kwam vanuit het publiek de lastige vraag wat mogelijke oplossingen zouden zijn voor de problemen die in het boek worden besproken. In antwoord daarop benadrukte Patrick Milabyo, wetenschapper uit de DR Congo, nogmaals dat er geluisterd moet worden naar de lokale bevolking: ‘We hebben gezien dat mensen niet spontaan willen meedoen aan hulp. Daarom moet het, in fragiele systemen, tegemoetkomen aan de behoeften die ze hebben’. Dit is een iets dat over de jaren heen al vaker is benadrukt; echter, dit boek laat ook het belang van deze boodschap zien voor de jaren die gaan komen.